তিৱা জনগোষ্ঠী: অসমৰ ইতিহাসৰ এক গৌৰৱময় অধ্যায় ( Tiwa community )
অসমৰ বুৰঞ্জী হৈছে বিভিন্ন জনগোষ্ঠী, সংস্কৃতি, আৰু পৰম্পৰাৰ এক অপূৰ্ব সংমিশ্ৰণ। এই জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত তিৱা বা লালুং জনগোষ্ঠী (Tiwa Community) এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান দখল কৰি আছে। তিৱাসকলৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি, আৰু সংগ্ৰামে অসমৰ বুৰঞ্জীক সমৃদ্ধ কৰিছে। তেওঁলোকৰ কাহিনী শুনিলে মনত এক গভীৰ শ্ৰদ্ধাৰ ভাৱ জাগি উঠে। এই লেখনীত আমি তিৱা জনগোষ্ঠীৰ উৎপত্তি, ইতিহাস, সংস্কৃতি, আৰু বৰ্তমানৰ অৱস্থাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিম।
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ (Tiwa Community) উৎপত্তি
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে বিভিন্ন কিংবদন্তি পোৱা যায়। তিৱাসকলৰ মৌখিক পৰম্পৰা অনুসৰি, তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকল হিমালয়ৰ পাদদেশত বাস কৰিছিল। কিংবদন্তি মতে, তিৱাসকলৰ আদি পুৰুষ আছিল এজন মহান যোদ্ধা, যিয়ে তেওঁলোকক বৰ্তমানৰ অসম অঞ্চললৈ লৈ আহিছিল। ঐতিহাসিক তথ্য অনুসৰি, তিৱাসকল তিব্বত-বৰ্মীয় ভাষা গোষ্ঠীৰ অন্তৰ্গত। তেওঁলোকৰ ভাষা আৰু সংস্কৃতিত তিব্বত-বৰ্মীয় প্ৰভাৱ স্পষ্টকৈ পৰিলক্ষিত হয়।
Watch Video: Tiwa Community of Assam
তিৱাসকলৰ অসমলৈ আগমন
তিৱাসকলৰ অসমলৈ আগমনৰ সময় আৰু কাৰণ সম্পৰ্কে বিভিন্ন মতামত পোৱা যায়। কিছুমান ঐতিহাসিকৰ মতে, তিৱাসকল খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২০০০ৰ পৰা ১৫০০ৰ ভিতৰত অসমলৈ আহিছিল। আনহাতে, কিছুমানৰ মতে, তেওঁলোকৰ আগমন খ্ৰীষ্টীয় প্ৰথম সহস্ৰাব্দত হৈছিল। তিৱাসকলৰ আগমনৰ প্ৰধান কাৰণ আছিল নতুন বসতি স্থাপন কৰা, যুদ্ধ-বিগ্ৰহৰ বাবে অন্য ঠাইলৈ আতৰি অহা, আৰু অৰ্থনৈতিক সুবিধা লাভ কৰা। তেওঁলোকে অসমৰ নগাঁও, মৰিগাঁও, কামৰূপ, কাৰ্বি আংলং, যোৰহাট, ধেমাজী, লক্ষীমপুৰ, শদিয়া আৰু মেঘালয় ৰাজ্যৰ কিছু কিছু অংশত সিঁচৰতি হৈ আছে।
জোঙাল বলহু আৰু কমতা ৰাজ্যৰ কিংবদন্তি
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ ইতিহাসত জোঙাল বলহু আৰু কমতা ৰাজ্যৰ কিংবদন্তি এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান দখল কৰে। জোঙাল বলহু আছিল কমতা ৰাজ্যৰ শেষ ৰজা। কিংবদন্তি অনুসৰি, কলং নদীত গা ধুবলৈ গৈ বলহু পানীত ডুব যায়। তেওঁৰ পত্নী শুকমলা নগা ৰজা ফা বাদশ্বাহৰ কন্যা আছিল। শুকমলাই পিতৃৰ সৈতে ষড়যন্ত্ৰ কৰি বলহুৰ ঐশ্বৰিক তৰোৱালখন লুকুৱাই ৰাখিছিল, যি তৰোৱালৰ বাবে তেওঁ অজেয় আছিল। এই তৰোৱালেৰে বলহুৱে চুবুৰীয়া সকলো ৰাজ্য জয় কৰিছিল। বলহুৰ মৃত্যুৰ পিছত কমতা ৰাজ্যৰ পতন ঘটে আৰু নীলধ্বজে ক্ষমতা দখল কৰি খেন বংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। এইদৰে কামতা ৰাজ্যৰ অন্ত পৰে, আৰু তিৱাসকলৰ ইতিহাসত জোঙাল বলহুৰ কিংবদন্তি এক গৌৰৱময় অধ্যায় হিচাপে জীয়াই থাকে।
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ (Tiwa community) ঐতিহাসিক পটভূমি: আহোম, জয়ন্তীয়া আৰু গোভাৰ ৰাজ্য
আহোম ৰাজ্য, জয়ন্তীয়া ৰাজ্যৰ সৈতে তিৱা সকলৰ ইতিহাস ওতপ্ৰোতভাৱে জড়িত। আহোম বুৰঞ্জীসমূহত উল্লেখ আছে যে ১৭ শতিকাত অসমীয়া সৈন্যই “দাতিয়ালীয়া” বুলি কোৱা লোকসকলৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰিছিল। এই সময়ত ১২টা লালুং (তিৱা) আৰু মিকিৰ (কাৰ্বি) পৰিয়ালে সমতল ভূমিত বসতি স্থাপন কৰিছিল। তিৱাসকল গোভা (Kobâ) ৰাজ্যৰ সৈতে ঘনিষ্ঠভাৱে জড়িত আছিল। গোভাৰ ৰজা এজন তিৱা গোষ্ঠীৰ লোক আছিল, আৰু এই ৰাজ্যই তিৱাসকলৰ সাংস্কৃতিক অঞ্চলক সামৰি লৈছিল।
গোভাৰ ৰাজ্যৰ ঐতিহাসিক গুৰুত্ব
গোভাৰ ৰাজ্যৰ উল্লেখ আহোম বুৰঞ্জীত ১৮ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই পোৱা যায়। গোভা আছিল এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বাণিজ্যিক কেন্দ্ৰ, য’ত বৃহত্তৰ অসমৰ তিৱা (লালুং) ৰাজ্য আৰু জয়ন্তীয়া ৰাজ্যৰ মাজত বাণিজ্য হৈছিল। এই দুয়োটা শক্তিশালী প্ৰতিবেশী ৰাজ্যই গোভাক নিজৰ আধিপত্যত ৰাখিবলৈ প্ৰতিযোগিতা কৰিছিল, আৰু ইয়াৰ ফলত গোভাৰ ৰাজ্যই বিভিন্ন সময়ত দুয়োটা ৰাজ্যৰ প্ৰভাৱ স্বীকাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল। তিৱাসকলে সমতল আৰু পাহাৰীয়া অঞ্চলৰ মাজত মধ্যস্থতাকাৰীৰ ভূমিকা পালন কৰিছিল, যাৰ প্ৰমাণ প্ৰতি বছৰে অনুষ্ঠিত হোৱা পুৰণি মেলা জোনবিল মেলা (Chunbîl Melâ)ত দেখা যায়।
তিৱাসকলৰ আহোম আৰু জয়ন্তীয়া ৰাজ্যৰ সৈতে সম্পৰ্ক
প্ৰথম অৱস্থাত তিৱাসকল এখন স্বাধীন ৰাজ্য আছিল যদিও সময়ৰ সোতত ই জয়ন্তীয়া ৰজাৰ তলতীয়া হৈছিল। কিন্তু প্ৰতাপ সিংহৰ ৰাজত্বকালত তেওঁলোকে আহোমৰ আধিপত্য স্বীকাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল। ৰুদ্ৰ সিংহৰ ৰাজত্বকালত গোভাক সেনা ব্যৱহাৰ কৰি জয়ন্তীয়া ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰা হৈছিল। শিৱ সিংহৰ ৰাজত্বকালত তিৱাসকলৰ নেতাই আহোমৰ আধিপত্যৰ পৰা মুক্ত হ’বলৈ চেষ্টা কৰিছিল, কিন্তু তেওঁক দমন কৰা হৈছিল। এই অঞ্চল পূৰ্বতে গুৱাহাটীৰ বৰফুকনৰ অধীনত আছিল, কিন্তু মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহৰ সময়ত ই জয়ন্তীয়াসকলৰ নিয়ন্ত্ৰণলৈ গৈছিল।
গোভাৰ ৰজাৰ বীৰত্ব
প্ৰতাপ সিংহৰ ৰাজত্বকালত আহোমৰ মিত্ৰ হোৱা গোভাৰ ৰজাই মুঘলসকলৰ বিৰুদ্ধে আহোমৰ হৈ পাণ্ডুৰ যুদ্ধত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। এই যুদ্ধত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল, যাৰ জৰিয়তে তেওঁ আহোম ৰাজ্যৰ প্ৰতি তেওঁৰ আনুগত্য প্ৰমাণ কৰিছিল। গোভাৰ ৰজাৰ এই বীৰত্বপূৰ্ণ আত্মত্যাগে তিৱাসকলৰ ইতিহাসত এক গৌৰৱময় অধ্যায় সংযোজিত কৰিছে।
চাৰিজন ব্ৰিটিছ বিষয়া আৰু তিৱাসকলৰ সংগ্ৰাম
১৮৩৫ চনৰ কথা আছিল। ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ পিছত ইংৰাজে প্ৰায় সমগ্ৰ অসমেই নিজৰ অধিনলৈ নিছিল। যদিও ঠাইয়ে ঠাইয়ে স্থানীয় ৰজাসমূহ আছিল, কিন্তু সকলোবোৰ ইংৰাজৰ অধিনতেই আছিল। কিন্তু সাহসী আৰু সংগ্ৰামী গোভা ৰাজ্যই ব্ৰিটিছৰ অনুগত্য স্বীকাৰ কৰা নাছিল। ব্ৰিটিছে গোভাক নিজৰ অধিনত আনিবলৈ বহুত চেষ্টা কৰিও বিফল হৈছিল। এবাৰ পথ নিৰ্মাণৰ বাবে চাৰিজন ব্ৰিটিছ বিষয়া গোভা ৰাজ্যৰ অধিনৰ অঞ্চললৈ গৈছিল, কিন্তু ৰজাৰ পৰা কোনো অনুমতি অবিহনে ৰাজ্যত প্ৰবেশ কৰাৰ অপৰাধত গোভা ৰজাই এই চাৰি ব্ৰিটিছ বিষয়াক বন্দী কৰি আনি মৃত্যুদণ্ডৰ আদেশ দিলে। ইয়াৰে এজন পলায়ন কৰিলে যদিও বাকি তিনিজনক কালি গোসানীৰ আগত বলি দিলে। এই ঘটনাই গোভা আৰু ইংৰাজৰ মাজত সংঘাতৰ আৰম্ভণি কৰিলে।
ফুলগুৰি ধেৱা: অসমৰ প্ৰথম কৃষক বিদ্ৰোহ
অসমৰ প্ৰথমটো কৃষক বিদ্ৰোহ, ফুলগুৰি ধেৱা, তিৱাসকলৰ নেতৃত্বত সংঘটিত হৈছিল। এই বিদ্ৰোহে ব্ৰিটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে কৃষকসকলৰ ক্ষোভ আৰু সংগ্ৰামৰ প্ৰথম জ্বলন্ত উদাহৰণ হিচাপে চিহ্নিত হৈছে। তিৱাসকলে এই বিদ্ৰোহৰ জৰিয়তে ব্ৰিটিছৰ অত্যাচাৰ আৰু শোষণৰ বিৰুদ্ধে থিয় হৈছিল, যাৰ ফলত তেওঁলোক অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংশ হৈ পৰিছিল।
১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত তিৱা জনগোষ্ঠীৰ অংশগ্ৰহণো উল্লেখযোগ্য। এই আন্দোলনত শ্বহীদ হৈছিল তিৱা জনগোষ্ঠীৰ বীৰ হেমৰাম পাত্ৰ। তেওঁৰ এই ত্যাগ তিৱা জনগোষ্ঠীৰ সংগ্ৰামী চেতনা আৰু দেশপ্ৰেমৰ এক উজ্জ্বল নিদৰ্শন। ব্ৰিটিছ বিৰোধী সংগ্ৰামত তিৱাসকলৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণে তেওঁলোকক অসমৰ ইতিহাসৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্তম্ভ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে। তেওঁলোকৰ সাহস আৰু যুঁজাৰু মনোভাৱে অসমৰ স্বাধীনতা আন্দোলনক এক নতুন দিশ দিলে
সাংস্কৃতিক ইতিহাস : তিৱা জনগোষ্ঠী (Tiwa community)
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ সংস্কৃতি অতি সমৃদ্ধ। তেওঁলোক মূলত জড়বাদী বাদ জড়োপাসক। প্ৰকৃতিৰ বিভিন্ন উপাদান যেনে বনাঞ্চল, নদী আদিক পূজা কৰাৰ উপৰিও তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলক দেবতা বুলি পূজা কৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত হিন্দু ধৰ্মৰ বিভিন্ন পন্থা শাক্তবাদ, শৈববাদ, বৈষ্ণববাদৰ ওপৰতো বিশ্বাস স্থাপন কৰে। ইয়াৰ উপৰিও পাহাৰ অঞ্চলসমূহত বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰে পৰা খ্ৰিষ্টান ধৰ্মৰো প্ৰভাৱ দেখা যায়।
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ বৰ্তমান অৱস্থা
বৰ্তমান সময়ত তিৱা জনগোষ্ঠী অসমৰ মূলসুঁতিৰ সৈতে একত্ৰিত হৈছে, কিন্তু তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক আৰু সামাজিক পৰিচয় ৰক্ষা কৰাটো এক বৰ চিন্তাৰ বিষয় হৈ পৰিছে। তিৱাসকলৰ সংখ্যা সৰু হোৱাৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ ভাষা, সংস্কৃতি, আৰু পৰম্পৰাবোৰ হেৰাই যোৱাৰ আশংকা দেখা দিছে। তিৱা ভাষা আজি বিপন্ন ভাষাৰ শ্ৰেণীত পৰিছে, কিয়নো নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত এই ভাষা ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰৱণতা কমি আহিছে। তিৱাসকলে তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য ৰক্ষাৰ বাবে বিভিন্ন অনুষ্ঠান আৰু উৎসৱৰ আয়োজন কৰি আহিছে, যেনে জোনবিল মেলা, বৰত, আদি। এই উৎসৱবোৰে তিৱাসকলৰ মাজত একতা আৰু সাংস্কৃতিক চেতনা জাগ্ৰত কৰাত সহায় কৰিছে।
শেষৰ কথা
তিৱা জনগোষ্ঠীৰ ইতিহাস হৈছে অসমৰ বুৰঞ্জীৰ এক গৌৰৱময় অধ্যায়। তেওঁলোকৰ সাহস, সংগ্ৰাম, আৰু সাংস্কৃতিক সমৃদ্ধিয়ে আমাক প্ৰেৰণা দিয়ে। তিৱাসকলৰ কাহিনীয়ে আমাক শিকায় যে আমাৰ সংস্কৃতি, স্বাধীনতা, আৰু স্বাধিকাৰৰ বাবে যুঁজিবলৈ সাহস আৰু একতাৰ প্ৰয়োজন। বৰ্তমান সময়ত তিৱাসকলে তেওঁলোকৰ পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতি ৰক্ষাৰ বাবে যি সংগ্ৰাম কৰি আছে, সেই সংগ্ৰামত আমি সকলোৱে সহায়ৰ হাত আগবঢ়োৱাটো আমাৰ কৰ্তব্য।
তিৱাসকলৰ ইতিহাস আৰু সংস্কৃতি অসমৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পদ। তেওঁলোকৰ কাহিনীয়ে আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে আমাৰ সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্যক জীয়াই ৰাখিবলৈ আমি সকলোৱে দায়বদ্ধ।
The Previous Year’s APSC Question Paper
Moreover, your support has been invaluable to us. We are grateful for your continued support…
Follow us on